Luchtfoto's / foto's Beerze

Informatie over
Beerze

Beerze is een klein dorp, op het snijpunt van de steden Ommen, Hardenberg en Almelo. De agrarische functies van een tiental jaren gelden zijn ingewissel voor nieuwe funkties op het gebied van recreatie en ontspanning.

Onstaan en Geschiedenis
Over het ontstaan van Beerze is niet veel bekend. Wel wordt rond 1230 vermeld, dat de Edele heer Warner van Beerze op 1 augustus 1227 het leven heeft verloren bij de slag om Ane (een dorp achter Hardenberg) Toen monniken van Sibculo in 1406 in Beerze een klooster wilden bouwen, stond de toenmalige eigenaar van Beerze, Diderick van Voorst, aan de priester Johan Clemone gronden daarvoor af. Het klooster aan de vecht kreeg later de funktie van herberg ?De Goede Vrouw?, waar de schippers die over de vecht tussen Zwolle en Hardenberg aanlegden.
Momenteel vindt men in deze buurtschap zeer karakteristieke boerderijen, oude veenpuntten.
In de Gemeente gids van de Gemeente Ommen treft u meer informatie aan over het ontstaan en de geschiedenis van Beerze 2

Natuur en Wandelen
Beerze heeft een groot natuurreservaat, bestaande uit de gebieden: Beerzerbelten, Beerzerveld, Beerzerzand en het landgoed Beerze. In dit reservaat zijn twee wandelroutes uitgezet. De wandelroutes zijn aangegeven door middel van palen met rode of gele kop, al naar gelang de route. De wandeling met de gele kop begint tegenover de camping De Beerzerbulten, de duur van de wandeling is ca. 45 minuten. De wandeling met de rode kop begint bij de ingang van het Landgoed Beerze en duurt ca. 1 uur.
Rond de buurtschap Beerze komen essen en oude ontginningen voor met een middelhoge ligging. Door langdurige bemesting met plaggenmest is de donkere bovengrond geleidelijk aangegroeid tot een soms meer dan een meter dikke laag. Dit is mede veroorzaak door het instuiven van zand uit het naastliggende stuifzandgebied. Het stuifzandgebied De Beerzerbelten is sterk geaccidenteerd. Dit wordt veroorzaakt door het op korte afstand van elkaar voorkomen van stuifduinen en uitgestoven laagten. Onder het verstoven zand kunnen humuspodzolgronden of resten daarvan begraven liggen. Deze zandgronden zijn bodemkundig nog te jong voor een duidelijke bodemvorming; wel is een enkele keer onder de strooisellaag het begin van een zwak humuspodzolprofiel herkenbaar. Iets ten zuiden van het Beerzerzand ligt een dekzandrug de Beerzerhaar genaamd. Vanouds zijn op deze rug bedrijven gevestigd, waardoor bij een deel van de gronden de donkere bovengrond ontstaan is door langdurig gebruik van plaggenmest.
Het Beerzerveld ligt in een langgerekte laagte tussen het Beerzerzand en de Beerzerhaar. Hier heeft zich onder voedselarme omstandigheden veen gevormd. Dit veenmosveen is grotendeels door turfwinning verdwenen, waardoor een restveengebied is achtergebleven. Al naar gelang de dikte van het nog aanwezige veen kunnen hier veengronden, moerige podzolgronden of lage humuspodzolgronden voorkomen. Na de vervening zijn deze gronden woest blijven liggen. De wandeling voert u voornamelijk door oude stuifheuvels, begroeid met fraaie oude vliegdennen. Een steile wand een kamduin vormt de grens tussen de stuifzanden en het cultuurland. Op deze grens komen hoogteverschillen voor van 20m. Deze steile wand is begroeid met eiken, waaronder plaatselijk bosbes en dalkruid voorkomt. Ook voert de wandelroute u door een open stuifzandgebied en een heideterrein met jeneverbesbegroeiing. Het deel van het Beerzerveld dat ten zuiden van de spoorlijn ligt bestaat uit hoogveen, een deel uit overstoven veengronden, waarin in het verleden turf is gegraven, zodat hier ook vele veen putten met water aanwezig zijn. Dit gebied is zeer kwetsbaar en betreding van dit reservaat is dan ook ongewenst. Het is een gebied met een grote afwisseling en een rijke planten- en dierenwereld. We vinden hier o.a. wollegras, beenbreek, veenbes, lavendelheide, zonnedauw en klokjesgentiaan. In het westen van het reservaat over de spoorlijn liggen deels drogeren terreinen met zeer fraaie jeneverbesvegetaties. In 1985 werd het 185 ha grote landgoed Beerze aangekocht van de fam. Roëll. De hoofdingang vinden we aan de Beerzerpoort. Tegenover camping De Roos vinden we eveneens een aantal ingangen. Er is hier sprake van een landgoed omdat een aantal elementen zoals landhuis, lanen, tuin, parkbos met omliggende bossen, cultuurgronden en natuurgebieden een historische eenheid vormen. Overigens moet gemeld worden dat het landhuis met directe omgeving in particulier bezit gebleven zijn. In het noorden wordt het landgoed door middel van een kamduin waarop plaatselijk en met name aan de iets vochtige noordkant veel dalkruid voorkomt gescheiden van het directe vechtdal met zijn cultuurgronden en het dorp Beerze. Op het landgoed treffen we nog aan heideterreintjes, zandverstuivingen en naaldbossen, die geplant zijn op voormalige heideterreinen. Dit deel van het reservaat wordt doorsneden door paden en onverharde wegen. Door zijn afwisseling is Beerze rijk aan vogels: wulp broedt hier. Ook de zwarte specht voelt zich hier goed thuis. Reeën worden hier veelvuldig gezien. Bij Beerze bezit de stichting nog enkele perceeltjes cultuurgrond en een bijzonder fraai gerestaureerd Saksisch boerderijtje.

Landschapsplan
De provincie overijssel is medio 2000 samen met de inwonders een landschapsplan gestart. Dit met de bedoeling het karakteristiek beeld van Beerze te bewaren. Overal in het dorp ziet sober ingerichte tuinen, omgeven door beukenhagen. Daarnaast zijn een aantal boomgaarden aangelegd met oudere typen fruitbomen (groninger kroon, sterappel etc). Het boomonderhoud kan door de Hoogstambrigade van het Overijssels landschap worden onderhouden.

Fietspad'''
Het fietspad van Beerze is aangesloten op een langere route, die van duitsland naar zwolle voert.