Luchtfoto's / foto's Overveen

Informatie over
Overveen

Overveen is een dorp in de gemeente Bloemendaal, ten westen van de stad Haarlem, in de provincie Noord-Holland.

Overveen heette oorspronkelijk Tetterode. Vroeger waren er in Overveen veel blekerijen en brouwerijen dankzij het duinwater.
Vele straatnamen herinneren hieraan.

Bekende gebouwen en locaties

Het bekendste gebouw van Overveen is waarschijnlijk het gemeentehuis, dat lokaal ook wel het Suikerpaleis wordt genoemd vanwege de witte kleur.

Elswout, even ten zuiden van de dorpskern, is een prachtig landgoed dat in de Gouden Eeuw is aangelegd in de Franse stijl. Later is het park opnieuw aangelegd in de Engelse stijl en nog enkele keren uitgebreid en aangepast.
Tegenwoordig is Elswout opengesteld voor het publiek en het is zeker de moeite waard om er een wandeling te maken (ongeveer 1 uur). Op het landgoed liggen o.a. een villa, stallen en de orangerie die nu dienst doet als horeca gelegenheid. Het Grote Huis is een bekend object bij reclamemakers. Dit huis -eens van de rijke familie Borski - heeft in de Tweede Wereldoorlog onderdak verschaft aan Duits commando en daarna dienst gedaan eerst als locatie voor het Jac. P. Thijsse (Montessori) Lyceum en later als tuinbouwschool.
Momenteel wordt het Grote Huis door de fa. Cobraspen ingrijpend gerestaureerd en teruggebracht in de stijl die de familie Borski ooit voor ogen had (maar met eigentijds comfort).

De sage van Tetterode

Er bestaat een oude sage over heer Diedryc van Tetterode (Overveen) en zijn 'schone burchtvrouw'. De sage speelt in het jaar 1063. De Kennemer minstreel W.J. Hofdijk vertelt in een ballade over de sage.
Ook meldt hij dat het kasteel van deze heer in 1268 werd verwoest door opstandige Kennemers.

In deze sage wil de weduwe van graaf Floris I, Geertruide van Saksen, van heer Diedryc weten of hij een 'gewone vrouw' gehuwd is. Diedryc bekent meteen en verklaart dat haar liefde zo zuiver en puur is, dat zelfs bergkristal daarbij verbleekt. De landsvrouwe zegt hem, dat alleen een dame van adel hem trouw zal blijven. De heer van Tetterode weerspreekt de woorden.

De ballade verwoordt het ongeveer als: "Ik tart die verzoeking", zegt Diedryc en zijn ogen flikkerden. "Laat een listige slang mijn vreedzaam tehuis binnen sluipen dan kan de hele wereld haar onmacht zien en zal het hele graafschap moeten getuigen dat ten spijt van al wat adel is, de heer van Tetterode een trouwring draagt die een keizer zou sieren."

Geertruide van Saksen had een dergelijk antwoord niet verwacht. Zij besluit de zwangere burchtvrouwe op de proef te stellen en stuurt een ijlbode naar Tetterode. De ijlbode laat de burchtvrowe weten, dat Diedryc het heeft behaagt de landsvrouwe te weerspreken en dat zij zijn leven spaart, als de burchtvrouwe dat afgeeft, wat haar het liefste is. De burchtvrouwe biedt de ijlbode alles aan wat haar lief is, maar de ijlbode lijkt onvermurwbaar.

"Het gaat niet om geld of goed. Alleen in ruil voor uw baby krijgt u Diedryc weer", is zijn enige eis. De burchtvrouwe kan niet beslissen en vraagt aan de ijlbode haar te doden, zodat zij met haar man samen kan zijn. Dan stormt Diedryc binnen en maakt een einde aan de inwendige strijd van zijn eega.

De landsvrouwe, Geertruide van Saksen, heeft alles gehoord en zij treedt binnen. Ze knielt voor de voeten van de burchtvrouwe en betuigt haar spijt. "Langer aarzelen zou wreed zijn. Nimmer klopte in vrouwenborst een hart zo groot en zo edelmoedig. U bent een dorperskind. Maar u draagt een adelbrief in U. Voor u buig ik de knie als de koningin van de trouw".

En zo eindigt de sage van Tetterode.